สิ่งที่ไม่ควรลืมสอนลูก

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง  ชาวบ้านกำลังช่วยกันจัดสถานที่ทำบุญเลี้ยงพระ
ได้นิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์มาในพิธี

เด็กคนหนึ่งเห็นชาวบ้านช่วยกันจัดเตรียมอาหารหวานคาวมากมาย
ก็กล่าวว่า
"อาหารดี ๆ ตั้งมากมายขนาดนี้  เอามาถวายให้นักบวชโล้นเหล่านี้ทำไม
วัน ๆ ไม่เห็นทำอะไรให้เป็นประโยชน์เลย
เอาไปทิ้งให้เป็นอาหารของพวกมดหนูแมลงยังดีกว่า"

ชาวบ้านทั้งหลายที่ได้ยิน  จึงไปเล่าให้แม่ของเด็กฟัง  แล้วกล่าวว่า
"ลูกของเธอได้กล่าวคำอันไม่สมควร
เธอควรพาลูกของเธอไปขอขมาโทษพระพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์นะ"

นางได้เรียกลูกของตนมาสอบถามความจริง
แล้วจึงสอนให้เห็นคุณของพระพุทธเจ้า  พระธรรม  และพระสงฆ์
สอนให้รู้ว่าสิ่งใดคือกรรมดีและกรรมไม่ดี
สอนเรื่องบาปบุญคุณโทษ

เมื่อเด็กนั้นสำนึกผิดแล้ว
นางจึงพาไปขอขมาโทษต่อพระพุทธเจ้าและพระสงฆ์
แล้วนิมนต์ให้พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์รับภัตตาหารของตนตลอด ๗ วัน

ต่อมา  เมื่อเด็กคนนั้นตายไป
จึงได้มาเกิดในท้องของหญิงโสเภณีคนหนึ่ง
เมื่อหญิงนั้นรู้ว่าได้ลูกเป็นชาย  ไม่สามารถสืบทอดอาชีพของตนได้
ก็นำไปทิ้งไว้ที่กองขยะ

เช้าวันนั้น
พระพุทธเจ้าเสด็จไปยังบริเวณที่เด็กนั้นถูกทิ้งพร้อมกับหมู่ภิกษุสงฆ์  ตรัสว่า
"เด็กคนนี้ไร้ที่พึ่ง  ถูกนำมาทิ้งไว้ที่นี่ก็จริง
แต่เขาจะมีทรัพย์สมบัติมากในอนาคต"

แล้วตรัสเล่าถึงกรรมในอดีตที่เด็กคนนี้ทำไว้
และทรงแสดงธรรมแก่พุทธบริษัทที่อยู่  ณ  ที่นั้น

เศรษฐีคนหนึ่งเมื่อฟังจบแล้ว  ได้ประกาศรับเด็กคนนี้เป็นบุตรของตน
เมื่อเด็กคนนี้เติบโตขึ้น  ก็ได้รับมรดกทั้งหมดของเศรษฐี
เขาได้เป็นผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา
เป็นผู้มีความยินดีในการให้ทานแล้ว

ต่อมา  เมื่อเขาตายไป  ก็ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
(อ่านเพิ่มเติมได้ในกุมารเปตวัตถุ)
.....

การที่เขาต้องไปเกิดในท้องของหญิงโสเภณี
และต้องถูกนำไปทิ้ง
ก็เป็นผลของอกุศลกรรมที่เขาทำไว้นั่นเอง

การที่เขาได้รับอุปการะจากเศรษฐี
ได้ครอบครองสมบัติของเศรษฐี
ได้ไปเป็นเทวดาในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ก็เป็นผลของกุศลกรรมที่เขาทำไว้เช่นกัน
.....

เมื่อเด็กคนนี้กล่าวคำอันไม่สมควร
ไม่ว่าจะเพราะความคะนองปาก  ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์  ความไม่รู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ  หรือเพราะอะไรก็ตาม
แต่เมื่อกระทำกรรมที่ไม่ดีลงไป
ก็ต้องได้รับผลของการกระทำอันไม่สมควรนั้น

โชคดี  ที่ได้แม่มาตักเตือน
ให้เห็นคุณของพระพุทธเจ้า  พระธรรม  และพระสงฆ์
ให้รู้ว่าสิ่งใดคือกรรมดีและกรรมไม่ดี
ให้รู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ
เด็กจึงมีโอกาสได้ทำความดีในโอกาสถัดมา
และได้รับผลของกรรมดีที่ทำ

ถ้าไม่ได้แม่มาสอน
เด็กนั้นก็อาจจะทำสิ่งที่ไม่ดีอีกหลายอย่าง
และผลกรรมก็คงจะไม่หมดแค่การถูกทิ้งที่กองขยะ
เด็กนั้นอาจจะไม่มีใครรับเลี้ยงดู
อาจจะไม่มีชีวิตรอด
อาจจะไปเกิดเป็นเปรต  สัตว์ดิรัจฉาน  หรือสัตว์นรกก็ได้
.....

พ่อและแม่  หรือผู้ที่อยู่ใกล้ชิดผูกพันกับเด็กมากที่สุด  จึงมีความสำคัญ
เพราะจะเป็นผู้คอยบอก  คอยเตือน  คอยชี้แนะ
สอนให้หลีกเลี่ยงการกระทำที่ไม่ดี
สอนให้ทำแต่กรรมดี  (เช่น  ให้รู้จักการให้ทาน  รักษาศีล ๕)
เพื่อประโยชน์สุขของลูกอันเป็นที่รัก
ไม่ใช่เฉพาะแค่ในชาตินี้เท่านั้น  แต่ในชาติต่อ ๆ ไปอีกด้วย

อย่าลืมสอนเด็ก ๆ ในเรื่องนี้นะครับ
.....

คลิกอ่านเพิ่มเติมในพระไตรปิฎกและอรรถกถาที่เกี่ยวข้อง
๑. กุมารเปตวัตถุ (เรื่องเด็กพูดวาจาหยาบเป็นบาปได้)